Gübreleme

Bitkilerin büyümesi gelişmesi ve meyve vermesi için gerekli olan bir veya daha fazla bitki besin maddesini sağlamak için toprağa veya bitki dokularına uygulanan doğal veya sentetik kökenli (kireç maddeleri dışında) herhangi bir materyaldir. Hem doğal hem de endüstriyel olarak üretilmiş birçok gübre kaynağı mevcuttur.

sanıldığı gibi kolay bir şey değildir.

Toprak,

Organik maddeler, mineraller, gazlar, sıvı ve organizmaların bir arada olduğu karışım. Pedosfer adı verilen, dünya toprak kütlesinin dört önemli işlevi vardır: Bitki büyümesi için bir ortam olarak Su depolama, tedarik ve arıtma aracı olarak Dünya atmosferinin bir değiştiricisi olarak Organizmalar için bir yaşam alanı olarak Tüm bu işlevler, sırayla toprağı ve özelliklerini değiştirir.

bitki,

Hareket etmeyen ve çevresinde bulunan besinleri emer gelmez yaşayan bir organizmadır. Bitkiler, kendi yiyeceklerini yapmak için fotosentez kullanan çok hücreli organizmalardır. 300.000'den fazla bitki türü vardır; bitkilerin yaygın örnekleri arasında otlar, ağaçlar ve çalılar bulunur.

meyve

Meyveler, kapalı tohumluların tohumları yaydığı araçlardır. Özellikle yenilebilir meyveler, tohum yayılması ve beslenmesi için bir araç olarak simbiyotik bir ilişki içinde insan ve hayvanların hareketleriyle çoğalmıştır; gerçekte insanlar ve birçok hayvan, besin kaynağı olarak meyvelere bağımlı hale gelmiştir. Buna göre, meyveler dünyanın tarımsal üretiminin önemli bir bölümünü oluşturmaktadır ve bazıları kapsamlı kültürel ve sembolik anlamlar kazanmıştır.

istekleri ve gübrelerin

kimyasal

Kimyasal maddeler katılar, sıvılar, gazlar veya plazma olarak bulunur ve maddenin bu fazları arasında sıcaklık veya basınçtaki değişikliklerle değişebilir. Kimyasal maddeler, kimyasal reaksiyonlarla birleştirilebilir veya başkalarına dönüştürülebilir. Işık ve ısı gibi enerji biçimleri madde değildir ve bu nedenle bu bağlamda "madde" değildir.

içeriklerinin birbirine

uyumlu

Tüm madde, çeşitli elementlerden ve kimyasal bileşiklerden oluşur, ancak bunlar genellikle yakından karıştırılır. Karışımlar birden fazla kimyasal madde içerir ve sabit bir bileşime sahip değildir. Prensip olarak, tamamen mekanik işlemlerle bileşen maddelere ayrılabilirler.

şekilde kullanılması gerekir. Her gübrenin içeriği farklıdır. Bir bahçenizde farklı bir gübre, farklı bir doz kullanılırken, diğer bahçenizde farklı ürün ve doz kullanmanız gerekebilir. Bitki besleme uzmanlarımız bu konuda siz yardımcı olacaktır.

Molibden, oluşturulmasında önemli olan enzimlerin bir kofaktörüdür ve nitrojen metabolizmasında rol oynar.
Molibden, enziminin (nitratın indirgenmesi için gereklidir) ve enziminin ( için gereklidir) bir parçasıdır. Molibden noksanlığınin bir sonucu olarak azalmış üretkenlik , genellikle bu enzimlerin bir veya daha fazlasının azalmış aktivitesiyle ilişkilidir.
Bitkiler için gerekli besin elementleri arasında toprakta en düşük miktarda bulunan molibdendir.
Normal bir tarım toprağının alınabilir molibden kapsamı çok kaba bir ortalama olarak 0.2 ppm kadardır.
Bununla birlikte bitkilerin molibden gereksinimleri çok düşük olduğundan, çoğu toprakta bulunan molibden miktarı bitkilerin gereksinimini karşılamaya yeterli olmaktadır.
Bu nedenle bitkilerde molibden noksanlığı sık görülen bir durum değildir.
Ancak asit topraklar (pH 5.5'den küçük) üzerinde yetiştirilen bitkilerde kimi hallerde molibden noksanlığı görülmektedir.
Bitkide 0.1 ppm Mo bulunması bitki için yeterli olmaktadır.
Bazı bitkilerin molibden ihtiyaçları nispeten daha yüksektir.
Her şeyden önce, dikotiledon bitkilerin molibden gereksinimleri monokotiledonlara göre daha yüksektir.
Dikotileton bitkiler içerisinde Cruciferae familyası bitkilerinin, özellikle karnabahar molibden gereksinimleri yüksektir.
Marul, ıspanak, domates, pancar ve turunç türleri de molibdene karşı duyarlılıkları yüksek bilinirler.
Baklagil bitkilerinin kökler simbiyotik yaşayan Rhizobium bakterilerinin molibden gereksinimlerinin yüksek oil nedeniyle baklagil bitkileri için de molibdenin önemi yüksektir.
Tahılların molibden; kabiliyetleri yüksek olduğundan, bu bitkiler molibden noksanlığına fazla duyarlı değillerdir.
Molibden noksanlığı nitrat asimilasyonunu engellediği için molibden noksanlın da ortaya çıkan arazlar azot noksanlığı belirtilerine benzer.
Yaşlı yapraklar sararır. Ancak azot noksanlığından farklı olarak, yaprak kenarlarında çabucak nekrozlar oluşur.
Bunun nedeni ise nitrat birikmesidir. Yaprak aya genişliği azalır ve değişik şekilli yaprak oluşur. Örneğin orta damar büyümeye devam etmesine karşın, yaprağın geri kalan kısımlarında büyüme olmaz ve ince uzun kamçı gibi yapraklar oluşur.
Karnabaharda buyi konisinde nekrozlar oluşur ve bu bölge olur, dolaysıyla baş oluşmaz.
Turunçgil yapraklarında damarlar arasında başlangıçta hafif sarı renkli, sonraları kahverengi nekroz dönüşen lekeler oluşur ve buna sarı benek hastalığı denilir.
Molibden noksanlığı asit topraklarda görüldüğü, çoğu kez mangan ve alüminyum toksisitesi He birlikte görülür.
Asit topraklarda görülen molibden noksanlığı genellikle kireçleme ile giderilir. Kireçleme ile toprağın pH'mm yükselmesine paralel olarak toprakta bulunan molibden alınabilirliği de artar. Eğer toprak pH'mm yükseltilmesine gerek duyulmuyor ve bu nedenle kireçleme yapılmayacak ise, molibden gübrelemesi gerekli olabilir. Molibden gübrelemesi daha çok yaprak gübrelemesi yoluyla yapılır. Toprağa yapılacak gübrelemek için gayet az miktarda sodyum molibdat veya amonyum molibdat tuzları kullanılabilir. Örneğin fide yetiştiriciliği için 1 metreküp harca 2-3 gr tarla bitkileri, sebze ve meyve yetiştiriciliğinde 15 - 20 g yeterlidir. Bu miktar, diğer gübrelerle karıştırılarak verilebilir Molibden bitkiler tarafından molibdat (MoO4) iyonu şeklindealınır. Asit tepkimeli topraklarda bitkilerin Mo alımı azdır. pH’nın yükselmesiyle alım artar. Fosfor genellikle Molibden alımını arttırır. Bitkilerin Molibden içerikleri kuru madde ilkesine göre genelde 1 mg/kd’ den daha azdır. Buna karşın bitkilerin Molibden alma kapasiteleri öteki mikro elementlerle karşılaştırıldığında daha yüksektir. Azotun bitkiler tarafından alımı ve kullanımında etkilidir. Demir ve fosforun kullanılmasında rol oynamaktadır. Bitkilerde nitratın azota (nitrojen) indirgenmesi ve azotun sabitlenmesi fonksiyonlarına sahiptir.