KARPUZ yetiştiriciliği, bitki besin noksanlıkları, giderilmesi

Karpuz & Yetiştiriciliği

Besin noksanlıkları & noksanlığın giderilmesi

Bakımı, Hastalık , Zararlıları, Besin Noksanlığı ve Bitki Beslemesi

arpuz tek yıllıktır ve yerde sürünerek gelişir. Gövde yayılarak gelişir, merkezden etrafa doğru 2-4 m arasında yayılabilir. Ana gövde kendi haline bırakılıp 80-100 cm olunca, dipten 4-5 adet yan sürgün gelişir. Yuvarlak gövde ve üzeri hafif tüylü, gövde rengi yeşil ve yeşilin tonlarındadır. Yaprakları kısa, orta bazen de uzunca bir sapla gövdeye bağlı, yaprakları oldukça derin, dilimli 3-5 loptan oluşur. Yaprak rengi açık yeşil, yeşil ve koyu yeşil olurken, yaprak altı daha mat bir renktedir. Karpuz yetiştirmek için en uygun topraklar akarsu kenarlarındaki milli topraklarla, su tutma kapasitesi yüksek kumlu-tınlı veya tınlı-kumlu topraklardır.

etiştirme dönemi kısa olan yerlerde ve erkencilik düşünüldüğünde hafif kumlu topraklarda yetiştiricilik yapılmalıdır. Kökleri narin olduğu için ağır topraklar tercih edilmez. Bu nedenle toprak derinliğinin fazla olması ve taban suyunun 1 m civarında bulunması karpuz için idealdir. Karpuz yetiştiriciliği yapılacak toprakların pH'ı 5-6.5 arasında olması tercih edilir. Hafif bünyeli kumlu topraklara iyi yanmış çiftlik gübresi ve diğer besin elementleri ilave edilerek yetiştiricilik yapılmalıdır.

NOKSANLIKLAR

Bitki besin noksanlığı görülmeden, düzenli bitki besleme yapınız. Her sene toprak analizlerinizi yaptırın. Teknik ekiplerimiz geldiğinde gösteriniz. Gerektiğinde bir fotokopisini teknik elamanlarımıza verdiğiniz de, sisteme kayıt yapalım. Bir sene sonraki planlamalarımızı hep birlikte daha sağlıklı planlama yapabiliriz.

“Noksanlık görüldüğünde, aşağıdakilerden ürünlerimizden uygun olanını kullanınız veya arayın seçmenize yardımcı olalım.!”

NOKSANLIKLARIN ÖNÜNE GEÇMEK IÇIN, ILK YAPRAKLAR SERÇE GAGASI KADAR OLDUĞUNDAN ITIBAREN DÜZENLI KULLANINIZ.
Noksanlıklar yaprakta görüldüğü anda müdahale edilirse düzelebilir, noksanlık meyveye geçtiğinde geriye dönüş yoktur.

KARPUZ YETİŞTİRİCİLİĞİNDE ÇİNKO NOKSANLIĞI
Bitkide boğum araları incelmiş ve normalin yarısı veya üçte biri oranına kısalmıştır. Dolaysıyla bitki bodur görünümdedir.
Yaşlı yaprakların kenarları bazen yukarı doğru kıvrık olur ve gayri muntazam dağılmış, sarımsı yeşil lekeli bir görüntüdedir.
Klorozlu bölgelerde sonradan beyazımsı kahve ve kahve renkli nekrotik lezyonlar oluşur ve hızlı tüm yaprak yüzeyini kaplar.
Takiben yaprak kurur ve ölür. Başlangıçta damarlar etrafında dar bir şerit halinde yeşil alan kalır.
Orta yapraklar oluşumundan itibaren küçüktür ve koyu yeşil renklidir, kenarları az çok yukarı doğru kıvrıktır.
Yaprak sapına ucuna doğru, yaprak iyice daralır ve kıvrılı
r. Yapraklar normalden kalın ve gevrek bir yapıdadır.
Yaprak ana damarlar bazen aşağı doğru kıvrılırlar.
Bazen, yaprakların özellikle alt yüzeylerinde damar renkleri menekşe menekşemsi kahve renk alırlar.
Yaprak tüylülüğü artar ve bunun neticesinde gümüşümsü gri yeşil bir renk sergilerler.

KARPUZ YETİŞTİRİCİLİĞİNDE FOSFOR NOKSANLIĞI
yapraklar donuk koyu yeşil renkli ve küçük olurlar.
Yapraklarda zaman zaman bronz renkli lekeler görülür.
Solgun ve sarkık bir şekilde dururlar veya erken ölürler.
Gövde kısa ve incedir.
Meyveler donuk yeşil renkli ve bronz lekelidir.
Yaşlı yaprakların ayasında, şeffaf görünümlü, kahverengi nekrozlar görülür ve yaprak saplan kurur.

KARPUZ YETİŞTİRİCİLİĞİNDE POTASYUM NOKSANLIĞI
Karpuzda potasyumnoksnlığında yapraklar damarlar civarında mavimsi yeşil renkte, yaprak kenarları ise bronza kayan renk değişimleri vardır.
Genç yapraklar dalgalı bir hal alırlar.
Nekrozlu yapraklar sarımsı kahve ve kahverengine döner ve kenarlardan başlayarak kuruma görülür.
Meyve yumuşak ve gövde tarafı ince olur.
Potasyum organik bileşiklerle kompleksler oluşturur.
Metabolizmayı geliştirir, bitkilerin kuraklığa karşı direncini arttırır.
Yeterli potasyum içeriği ile yapraklarda, hücre özütünün ozmotik basıncını arttıran ve bitkilerin hafif donlara karşı direncini arttıran birçok şeker oluşur.
Potasyum protein sentezi süreçlerinde, fotosentezde, enzimatik reaksiyonlarda çok önemlidir.

KARPUZ YETİŞTİRİCİLİĞİNDE AZOT NOKSANLIĞI
gövde ince, sert ve lifsi yapılı olur.
Yapraklar genelde açık yeşil renkli, özellikle yaşlı yapraklar sarımsı olurlar.
Meyveler kısa, açık yeşil renkli ve çiçek burnu büzülmüş vaziyette olur.
Azot, proteinlerin, klorofil, alkaloidler, fosfatidler ve diğer organik bileşiklerin bir parçasıdır.
Bu, tüm bitkiler için en önemli besindir.
Bitkilerde azot noksanlığı, bitki büyümesinde yavaşlamaya, erken yaprak dökülmesine ve tohum ve meyve veriminde azalmaya yol açar.
Yaprakların rengi soluk yeşil, klorotik hale gelir.
Aksine, azot fazlalığı yoğun büyümeye neden olabilir, bitkilerdeki su içeriğini artırabilir ve olgunlaşmayı yavaşlatabilir.

KARPUZ YETİŞTİRİCİLİĞİNDE DEMİR NOKSANLIĞI
karakteristik belirtileri, demirin etkilediği metabolik reaksiyonların bozulmasından, büyüme ve klorofil sentezi için gerekli enerji transferinin kısıtlanmasından kaynaklanır.
Demir noksanlığı belirtilerinin çok tipik olması ve bütün bitkilerde birbirine benzemesi, kolay tanınmasını sağlar.
Bununla birlikte, birçok durum da demir noksanlığı ile beraber diğer bazı mikro besin elementlerinin (özellikle çinko ) noksanlığı aynı zamanda söz konusu olabilmekte, bu da tanınmayı güçleştirebilmekte.
Yaprak analizleri, önemli ipuçları vermekle beraber, demir noksanlığının teşhisinde kesin bir kriter olarak ele alınması güçtür.

KARPUZ YETİŞTİRİCİLİĞİNDE MAGNEZYUM NOKSANLIĞI
Yapraklar beyazımsı ve nekrotik hale gelebilen interveinal klorozlar geliştirir.
Yaprak damarları yeşil kalır.
Bu yaşlı yapraklarla başlar ve daha genç malzemeye yayılır.
Meyve verimi düşer.
Magnezyum noksanlığının nedenleri.
Mahsulün ömrü boyunca düzenli bir Magnezyum tedariki gereklidir.
Magnezyum alımı, diğer katyonların (K +; NH4 +; Ca2 +) fazlalığı ile bastırılabilir.
Bu nedenle magnezyum, potasyum ve kalsiyum kaynaklarının dengelenmesini sağlamak için özel dikkat gereklidir.
Magnezyum yetersiz tedarik belirtileri manganez toksisitesi veya mantar hastalıkları ile kolayca karıştırılabilir.
Magnezyum noksanlığı, kumlu topraklarda, asidik topraklar, potasyum bakımından zengin topraklar, yüksek potas uygulamaları alan topraklarda, soğuk ıslak dönemlerde görülür.
Magnezyum, yüksek verimler için iyi bir büyüme sağlayan artan fotosentetik aktivite için gereklidir.
Yaşlı yapraklarda, damarlar ve yaprak kenarlarında ince bir bant yeşil kalarak, yaprağın diğer kısımları sararır.
Yaprakların kenarlarında kahverengi lekeler görülebilir.
Budanmış bitkilerde ana gövde yeni sürgünlerin gereksinimini karşılayacak kadar magnezyum absorbe edemediği için, budanmadan sonra noksanlık görülme ihtimali yüksektir.

KARPUZ YETİŞTİRİCİLİĞİNDE MANGAN NOKSANLIĞI
çok duyarlıdır. Karpuz yetiştiriciliğinde mangan noksanlığında, son zamanlarda olgun yapraklar interveinal klorotik beneklenme gösterir.
Daha yakından incelendiğinde, özellikle yaprak kenarlarına doğru ince kahverengi kenarlı soluk, sulu lekeler tespit edilebilir.
Şiddetli mangan noksanlığı ile yaprak yüzeyinde kahverengi nekrotikler görülür.
Yaprak sapında veya sapında çok sayıda morumsu-kahverengi lekeler görülebilir.
Manganez eksikliği. Nadiren görülmekle birlikte, yüksek pH değerine sahip kumlu veya bezelye topraklarında geçici eksiklikler meydana gelebilir ve mikro besin spreyleri kullanılarak aşılabilir (mangan bitkide çok hareketli değildir).
Organik topraklarda, kumlu topraklar, yüksek pH, soğuk ıslak dönemler ve kabarık topraklar da mangan noksanlığı görülür.
Hücrelerde klorofil oluşumu ve oksit indirgemesi, Protein sentezi ve metabolizması için mangan önemlidir.
Noksanlık yapraklarda ağ şeklinde yeşilimsi sari veya tamamen sari kloroz şeklinde görülür.
Başlangıçta en ince damarlar dahi yeşil renklerini korurlar.
Sonraları ana damarlar dışında renk sarı ve sarımsı beyaza döner.
Kahve renkli lekeler oluşur.
Uç yapraklar neredeyse tamamen beyaz olurlar.
Büyüme geriler ve yeni çıkan yapraklar küçük kalırlar.

KARPUZ YETİŞTİRİCİLİĞİNDE KALSİYUM NOKSANLIĞI
Karpuzda kalsiyum noksanlığında, yapraklar bodur, zayıf gelişmiş damarlarla kabuk benzeri bir görünüm alabilir.
Yaprak kenarından başlayarak, yaprak bıçağının üzerine bir kloroz yayılır.
Yaşlı yapraklar oldukça benekli görünürken, daha genç, daha şiddetli etkilenenler yeşil damarlarla sararır.
Büyüyen noktalar ve kökler ölür. Düşük hücre gücü nedeniyle saplar çatlayabilir. Çiçek tomurcukları düşebilir.
Meyvelerin içi boş olur. Meyveler bölünür ve iç eti kahverengiye dönerek ve sulu hale gelmek için parçalanırken camsı bir görünüm alabilir.
Hasattan sonra, nakliye sırasında veya raflarda sorunlar görülmeyebilir.
Meyvelerdeki eksiklikler, yapraklarda görünür herhangi bir belirti ifadesi olmadan ortaya çıkabilir.
Kavun özellikle kalsiyum noksanlığına duyarlıdır.
Kalsiyumun büyük çoğunluğu yaprak içinde ve gövdede tutulur, bu nedenle meyvede kaliteyi etkileyen nispeten düşük miktarları sağlamak için yüksek oranlara ihtiyaç vardır.
Kavun meyvesinin çatlaması da dengesiz su temini, yetersiz potasyum alımı veya genellikle dengesiz beslenmeden kaynaklanabilir.
Özellikle kalsiyum ve borun çatlamayı önlemek için yeterli malzemelerle dengelenmesi gerekir.
Kavunda kalsiyum noksanlığı, kumlu veya hafif topraklar (liç), asit turba toprakları, sodyum açısından zengin topraklarda, alüminyum bakımından zengin topraklar da örülür.
Kuraklık koşulları, azot veya potasyum bakımından zengin meyveler ve büyük meyvelerde de kalsiyum noksanlığı örülür.
Yeni kök büyümesi, yaprak ve meyvelerin uygun gelişimi, hasat sonrası çürümenin önlenmesi için kalsiyum önemlidir.
Toprak çözeltisinden kalsiyum iyonlarının alınıp yukarı taşınması kök uçları vasıtasıyla olmaktadır.
Bu nedenle yeni köklerin oluşumunu engelleyen düşük sıcaklık, yetersiz havalanma gibi faktörler kalsiyum alımını engelleyerek noksanlığa neden olabilir.
Floem dokularda bulunan kalsiyum immobildir.
Bu nedenle daha önce absorbe edilmiş olan kalsiyumun meyve oluşum döneminde floemde taşınarak meyveye ulaşması güçtür.

KARPUZ YETİŞTİRİCİLİĞİNDE BOR NOKSANLIĞI
bitkisinde büyüme noktaları ölür.
Kavun yetiştiriciliğinde bor noksanlığında, genç yapraklar normalden küçüktür ve kıvrılmış olabilir.
Sararma, damarlar arasındaki marjinal alandan merkeze doğru ilerler. En genç yapraklar nekrotik ipuçları gösterir.
Düşük hücre gücü nedeniyle saplar çatlayabilir. Internodlar kısaldıkça bitkiler bodur veya bodurdur.
Büyüme noktaları geri döner.
Çiçeklenme ve meyve tutumu kötüdür.
Meyveler zayıf bir cilt kaplaması ile bozuluyor.
Meyve İçi boşluğu daha yaygındır.
Bor noksanlığı, genellikle toprak nemi içeriği çok yüksek olduğunda veya yüksek pH koşullarında ortaya çıkar.
Bor eksikliği daha da kötüleşti Kumlu topraklarda, alkali topraklar, organik maddesi az topraklar, yüksek azot seviyeleri, yüksek kalsiyum seviyeleri, soğuk ıslak hava, kuraklık dönemlerinde bor noksanlığı görülür.
Kalsiyum ile birlikte çalışan bitki dokularının stabilizasyonu ve iyileştirilmiş bitki ve mahsul mukavemeti için bor önemlidir
Artan ürün kalitesi ve verimi, meyvelerin bor gereksinimi uygun olmalıdır.
Genç yapraklar grimsi kahve renkli içe doğru kıvrıktırlar ve çabucak ölürler.
Yaşlı yapraklar klorozludur.
Boğum araları kısaldığından bitki boyu normalden kısa olur.

Karpuz ( Citrullus lanatus ),
Cucurbitaceae familyasından, Batı Afrika kökenli bir asma benzeri çiçekli bitki olan bir bitki türüdür.
Dünya çapında 1000'den fazla olan meyve çeşitleri var.
Eski Mısır'da Firavun mezarlarında karpuz yetiştiriciliğine ait kanıtlar var.
Karpuz gelen olumlu iklimlerde yetişen tropikal için ılıman dünya çapında geniş yenilebilir için bölgelere meyve bir olduğunu, sert kabuklu ve hiçbir iç bölünmelerle edilir ve botanik bir adlandırılan pepo.
Tatlı, sulu et genellikle çekirdeksiz olmasına rağmen birçok siyah tohumla birlikte koyu kırmızıdan pembeye kadar çeşitleri vardır.
Meyve çiğ veya turşu olarak yenebilir ve kabuk pişirildikten sonra yenilebilir.
Genellikle meyve suyu veya karışık içeceklerde bir bileşen olarak tüketilir.
Önemli ıslah çabaları hastalığa dirençli çeşitler geliştirmiştir.
Dikimden sonraki 100 gün içinde olgun meyve üreten birçok çeşit mevcuttur.
2017 yılında Çin, dünyadaki toplam karpuzun yaklaşık üçte ikisini üretti.

Karpuz, bir yerde veya tırmanma alışkanlığına sahip bir yıllıktır. Sapları 3 m uzunluğunda ve yeni büyüme sarı veya kahverengi kıllara sahiptir. Yapraklar 60 ila 200

Karpuz Üretimi, 2017 (milyon ton)
Çin	79.3
İran	4,0
Türkiye	3.9
Brezilya	2.3
Dünya	118.4
FAOSTAT Birleşmiş Milletler

mm uzunluğunda ve 40 ila 150 mm genişliğindedir. Bunlar genellikle loblu veya iki kat loblu üç lobludur.
Bitkiler 40 mm uzunluğunda tüylü saplarda hem erkek hem de dişi çiçeklere sahiptir.
Bunlar sarı ve arkada yeşilimsidir.
Karpuz, beş açılı (beş taraflı) ve 3 m uzunluğa kadar uzun, zayıf, yatık veya tırmanma gövdelerine sahip büyük bir yıllık bitkidir.
Genç büyüme, bitki yaşlandıkça kaybolan sarımsı kahverengi tüylerle yoğun bir şekilde yünlüdür.
Yapraklar büyük, kaba, tüylü pinnately loblu ve alternatiftir; yaşlandıklarında sertleşirler ve kırılırlar.
Bitkinin dallanma dalları vardır.
Beyaz ila sarıçiçekler yaprak akslarında tek başlarına büyür ve corolla içeride beyaz veya sarı, dışta yeşilimsi sarıdır.
Çiçekler unisexual, erkek ve dişi çiçekler aynı bitki üzerinde ( monoecious ) meydana gelir.
Erkek çiçekler mevsim başında baskındır; daha sonra gelişen dişi çiçekler alt yumurtalıklara sahiptir.
Stilleri tek bir sütunda birleştirilir.
Büyük meyve, kalın kabuklu ( ekzokarp ) ve etli merkezi ( mezokarp ve endokarp) olan bir pepo adı verilen modifiye bir meyvedir.
Yabani bitkiler çapı 20 cm'ye kadar olan meyvelere sahiptir, ekili çeşitler ise 60 cm'yi geçebilir.
Meyvenin kabuğu orta ila koyu yeşildir ve genellikle benekli veya şeritlidir ve iç tarafa yayılmış çok sayıda tırtıl içeren et, kırmızı veya pembe (en yaygın), turuncu, sarı, yeşil veya beyaz olabilir.
Acı bir karpuz, birkaç kıtanın yarı kurak bölgelerinde doğallaşmıştır ve Batı Avustralya'nın "domuz kavunu" olarak adlandırılan bölgelerinde "haşere bitkisi" olarak adlandırılmıştır.

Tarihçe
Karpuz, vahşi doğada da bulunabileceği Batı Afrika kökenli bir çiçekli bitkidir.
Citrullus colocynthis karpuzun vahşi bir atası olabilir; yerel menzili kuzey ve batı Afrika'dan batı Hindistan'a kadar uzanır ve orta Afrika'da vahşi büyüdüğü gözlenmiştir. Karpuz tohumları Ölü Deniz bölgesinde Bab edh-Dhra ve Tel Arad'ın antik yerleşimlerinde bulundu. 7. yüzyılda, Hindistan'da karpuz yetiştiriliyordu ve 10. yüzyılda bugün dünyanın en büyük karpuz üreticisi olan Çin'e ulaşmıştı.
Meyve, 1600'e kadar Avrupa da görünmeye başlamış ve 17. yüzyılda Avrupa'da küçük bir bahçe mahsulü olarak yaygın şekilde ekilmiştir.
Afrika'dan Avrupalı koloniciler ve köleler, karpuzu Yeni Dünya'ya tanıttı.
İspanyol yerleşimciler Florida'da 1576'da büyüyorlardı ve 1629'da Massachusetts'te yetiştiriliyordu ve 1650'de Peru, Brezilya ve Panama'da ve birçok İngiliz ve Hollanda kolonisinde yetiştiriliyordu.
Hawaii ve diğer Pasifik adalarında hızla kabul edildi.
Amerika Birleşik Devletleri'nde, siyah insanların varsayılan iştah açıcı iştahı tembellik ile ilişkili karpuz, iç savaştan sonra ırkçı bir klişe haline geldi.
Çekirdeksiz karpuzlar başlangıçta 1939'da yeterli hastalık direncine sahip olmadıkları için nadiren kalan çekirdeksiz triploid melezleri oluşturabilen Japon bilim adamları tarafından geliştirildi.
Çekirdeksiz karpuzlar 21. yüzyılda daha popüler hale geldi ve 2014 yılında ABD'deki toplam karpuz satışlarının yaklaşık % 85'ine yükseldi.

Yetiştirme
Karpuzlar tropik iklimden ılıman iklimde yetişen, gelişmek için yaklaşık 25 C'den yüksek sıcaklıklara ihtiyaç duyan bitkilerdir.
Bahçe ölçeğinde, tohumlar genellikle örtü altındaki saksılara ekilir ve 5.5 ila 7 arasında pH ile orta derecede azot ile iyi drene edilmiş kumlu tınya nakledilir.
Karpuzun başlıca zararlıları yaprak bitleri, meyve sinekleri ve kök düğüm nematodlarını içerir.
Yüksek nem koşullarında, bitkiler külleme ve mozaik virüsü gibi bitki hastalıklarına eğilimlidir

Çekirdeksiz karpuz
ABD Tarım Bakanlığı, en az bir kullanılmasını önerir kovanı dönüm başına (4000 m 2 kovan başına) tozlaşma ticari dikimleri için geleneksel, ekilir çeşitleri.
Çekirdeksiz melezlerin steril poleni vardır.
Bu, canlı polenli çeşitlerin kirletici sıralarının dikilmesini gerektirir.
Canlı polen tedariki azaltıldığı ve çekirdeksiz çeşitliliğin üretiminde tozlaşma çok daha kritik olduğu için, dönüm başına önerilen kovan sayısı ( tozlayıcı yoğunluğu) dönüm başına üç kovana (1.300 m 2 ) yükselir. Kovan başına).
Karpuzlar diğer kavunlardan daha uzun bir büyüme dönemine sahiptir ve meyvelerin olgunlaşması için nakil zamanından 85 gün veya daha fazla sürebilir.
Japonya Zentsuji bölgesindeki çiftçiler, meyveleri metal ve cam kutularda yetiştirerek ve kabın şeklini almasını sağlayarak kübik karpuz yetiştirmenin bir yolunu buldular.
Kübik şekil başlangıçta kavunların istiflenmesini ve depolanmasını kolaylaştırmak için tasarlanmıştır, ancak bu "kare karpuzlar " normal karelerin üç katı olabilir, bu nedenle esas olarak varlıklı kentsel tüketicilere hitap eder.
Piramit şeklindeki karpuzlar da geliştirilmiştir ve herhangi birçok yüzlü şekil potansiyel olarak kullanılabilir.

Çeşit geliştirme
Charleston, Güney Carolina'daki USDA Sebze Yetiştirme Laboratuvarı'nda bir bahçecilik uzmanı olan Charles Fredrick Andrus, hastalığa dayanıklı ve solgunluğa dayanıklı bir karpuz üretmeye başladı.
Sonuç, 1954'te "Charleston'dan gelen gri kavun" idi.
Uzun şekli ve sert kabuğu, istiflenmesini ve gönderilmesini kolaylaştırdı.
Uyarlanabilirliği, geniş bir coğrafi alanda yetiştirilebileceği anlamına geliyordu.
Yüksek verim üretti ve en ciddi karpuz hastalıklarına karşı dirençliydi: antraknoz ve fusarium solgunluğu. Diğerleri de hastalığa dirençli çeşitler üzerinde çalışıyordu; Florida Üniversitesi'ndeki JM Crall, 1963'te "Jubilee" ve ertesi yıl Kansas Eyalet Üniversitesi CV Salonu "Kızıl tatlı" üretti.
Bunlar artık büyük ölçüde yetiştirilmemektedir, ancak soyları daha yüksek verim, daha iyi et kalitesi ve çekici bir görünüme sahip melez çeşitler halinde geliştirilmiştir. Bitki yetiştiricilerinin bir diğer amacı, ete dağılmış tohumların ortadan kaldırılmasıdır.
Bu, triploid çeşitlerinin kullanılmasıyla başarılmıştır, ancak bunlar sterildir ve normal bir diploid ebeveyn ile bir tetraploid ebeveynin geçilmesiyle tohum üretme maliyeti yüksektir.
Bugün, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki yaklaşık 44 eyaletteki çiftçiler ticari olarak karpuz yetiştiriyorlar. Georgia, Florida, Texas, California ve Arizona ABD'nin en büyük karpuz üreticisidir ve Florida diğer eyaletlerden daha fazla karpuz üretmektedir.
Bu artık-ortak meyvesi genellikle büyük yeterlidir bakkaliye genellikle satmak yarım ya da çeyrek kavun söyledi.
Hem kırmızı hem de sarı etli bazı küçük, küresel karpuz çeşitlerine bazen "buz kutusu kavun" denir.
Kaydedilen en büyük meyve 2013 yılında Tennessee'de yetiştirildi ve 159 kilogram (351 pound) ağırlığındaydı.